Alí estaba eu, trade en man diante do moble que, segundo as intruccións, era sinxelo de montar e colocar! Mentiras todo! Suspirei. Era momento de quitar o pano da cabeza e ir comer algo.
Sentada na mesa da cociña mirei o pano de seda que perdera había semanas! E onde estaba?! Pois debaixo dunha mesiña portátil que había tempo que non usaba. Ecos dun pasado pantasmal e rutilante no que vivía co meu mozo e o camiño a seguir semellaba claro.
